O femeie văduvă avea zece capre. Mai avea şi un fiu. Copilul ducea în fiecare zi caprele la păscut şi se întorcea cu ele seara. Iar mama mulgea caprele, dar în fiecare zi făcea o înşelăciune: adăuga o găleată de apă peste lapte. Fiul îi zise mamei sale: ,,Mamă, de ce faci tu nelegiuirea asta, amesteci apa cu laptele şi înşeli lumea?” Zise mama: ,,Copile, laptele nostru e puţin, fac astfel ca să avem ce mânca la iarnă”.
Şi într-o zi, pe când copilul păştea caprele pe câmp, se ivi un nor pe cer. Apoi căzu ploaie, se prefăcu în puhoiu, şi târî caprele în râu. Nici nu apusese soarele, copilul se-ntoarse lângă mamă-sa, singur singurel, numai cu toiagul în mână. Mama întrebă:
– Copile, unde-s caprele. De ce te-ai întors înainte de asfinţitul soarelui?
Copilul răspunse:
– Mamă, apa pe care tu în fiecare zi o amestecai găleată în găleată în lapte, apa aceea s-a strâns şi s-a preschimbat în puhoiu, ne-a luat caprele şi le-a dus în gârlă.
Din revista Ani
Այրի կին և որդի
Մի այրի կին ուներ տասը այծ և մի որդի: Եվ ամեն օր որդին այծերին տանում էր արոտ և մայրն ամեն օր մի շերեփ ջուր էր լցնում կաթի մեջ և փոխ տալիս հարևաններին: Եվ որդին մորն ասաց, թե ինչու է այդպես ջուր լցնում կաթի մեջ և փոխ տալիս հարևաններին: Մայրն ասաց. «Որդի՛, մեր կաթը քիչ է, նրա համար եմ անում, որ մեր կաթը մի քիչ ավելի լինի, որ ձմռանը մեզ Թացան լինի»:
Իսկ մի օր, երբ որդին այծերին արոտ էր տարել, երկնքում ծնվեց մի փոքր ամպ, և անձրև եկավ, և հեղեղ եկավ և այծերը սրբեց լցրեց գետը: Որդին տուն եկավ արևով և դատարկ, և ձեռքին միայն փայտը: Մայրն ասաց. «Որդի՛, ո՞ւր են այծերը և ինչո՞ւ դու այսօր արևով եկար»: Որդին ասաց. «Մայրի՛կ, այն մի շերեփ ջուրը, որ խառնում էիր կաթին և փոխ տալիս հարևաններին, հավաքվեց և հեղեղ դարձավ և եկավ մեր այծերը տարավ լցրեց գետը»: