Cântece despre viață – Nuyn qaghaqn e

Trad. de Arsen Arzumanyan și Vartan Martaian

Nuyn qaghaqn e E același oraș
Datarkvel en poghoțneră
Harazat dzer demqeriț,
Yev șărgium en ciors boloră
Lok stăverneră anțyali,
Nuyn qaghaqn e, nuyn arevă,
Sărcearană ankyunum,
Bayț otar, uriș aciqer en,
Antsanot otar demqer en
Qaylvatsqin qo hetevum.

Yev marum e mer anțyală,
Apagan el ușanum,
Ov e săkhală, ov e ciștă,
El voci voq ci haskanum,
Qefi meci en arnetneră,
Sermă mek ar mek korcium,
Heranum en hin tereră,
Barțranum en ver noreră,
Yev anivă patmutyan veradarnum.

Tekuz vornam u khentanam
Yes ays țaviț,
Yes havatum em, Ter,
Der ci ciorțel armată mer tsari
Yev der kăta tsiler,
Vorqan el menq korțnenq irar
Ays khelagar kyanqum,
Mek meghedi, tsanot mi dzayn
Mez kădarțni, dzez kădarțni mer tun.

Yerp seghmum em brunțqnerăs
Yev așharn em anitsum,
Yerp korțnum em haștutyunăs,
Qo yerqern em mărmăngium,
Yev ayd inci e, vor haverj e –
Luysă, kyanqă te hoqin?
Ceghitem, parap khosqer en…
Yerevi ays meghedin.

Datarkvel en poghoțneră
Harazat dzer demqeriț,
Yev șărgium en ciors boloră
Lok stăverneră anțyali,
Nuyn qaghaqn e, nuyn kangară,
Yev bozeră ankyunum,
Bayț otar, uriș aciqer en,
Antsanot otar demqer en
Qaylvatsqin qo hetevum.

S-au golit străzile
De chipurile voastre dragi,
Și umblă peste tot
Doar umbrele trecutului,
E același oraș, același soare,
Și cafeneaua cea din colț,
Dar alți ochi străini
Și chipuri necunoscute
Îți urmăresc pașii.

Și trecutul ni se stinge,
Iar viitorul întârzie,
Cine greșește, cine are dreptate? –
Nimeni nu mai înțelege,
Șobolanii se ospătează,
Iar sămânța dispare una câte una,
Pleacă stăpânii cei vechi,
Se ridică cei noi,
Și roata istoriei se întoarce.

Chiar dacă urlu și înnebunesc
De această durere,
Eu cred, Doamne, că încă nu s-a uscat
Rădăcina copacului nostru,
Și încă va da muguri,
Cât de mult ne-am pierde
În astă viață nebună,
O melodie, o cunoscută voce
Acasă ne va-ntoarce.

Când îmi strâng pumnii
Și lumea o blestem,
Când îmi pierd pacea,
Murmur cântecele tale,
Și ce este etern –
Lumina, viața sau sufletul?
Nu știu… Poate-s vorbe goale
Și această melodie…

S-au golit străzile
De chipurile voastre dragi,
Și umblă peste tot
Doar umbrele trecutului,
E același oraș, aceeași stație,
Și târfele cele din colț,
Dar alți ochi străini
Și chipuri necunoscute
Îți urmăresc pașii.

Նույն քաղաքն է

Դատարկվել են փողոցները հարազատ ձեր դեմքերից,
Եվ շրջում են չորս բոլորը լոկ ստվերները անցյալի,
Նույն քաղաքն է, նույն արևը, սրճարանը անկյունում,
Բայց օտար, ուրիշ աչքեր են, անծանոթ օտար դեմքեր են
Քայլվածքին քո հետևում:

Եվ մարում է մեր անցյալը, ապագան էլ՝ ուշանում,
Ո՞վ է սխալը, ո՞վ է ճիշտը, էլ ոչ ոք չի հասկանում:
Քեֆի մեջ են առնետները, սերմը մեկ առ մեկ կորչում,
Հեռանում են հին տերերը, բարձրանում են վեր նորերը,
Եվ անիվը պատմության վերադառնում:

Թեկուզ ոռնամ ու խենթանամ ես այս ցավից,
Ես հավատում եմ, Տեր,
Դեռ չի չորցել արմատը մեր ծառի և դեռ կտա ծիլեր,
Որքան էլ մենք կորցնենք իրար այս խելագար կյանքում,
Մեկ մեղեդի, ծանոթ մի ձայն, մեզ կդարձնի, ձեզ կդարձնի մեր տուն:

Երբ սեղմում եմ բռունցքներս և աշխարհն եմ անիծում,
Երբ կորցնում եմ հաշտությունս, քո երգերն եմ մրմնջում,
Եվ այդ ի՞նչ է, որ հավերժ է՝ հույսը, կյանքը, թե՞ հոգին,
Չգիտեմ, պարապ խոսքեր են… Երևի այս մեղեդին:

Դատարկվել են փողոցները հարազատ ձեր դեմքերից,
Եվ շրջում են չորս բոլորը լոկ ստվերները անցյալի.
Նույն քաղաքն է, նույն արևը, և բոզերը անկյունում,
Բայց օտար, ուրիշ աչքեր են, անծանոթ օտար դեմքեր են
Քայլվածքին քո հետևում: